Someday

သူအလုပ်ကပြန်လာတယ်။ အပြင်မှာမှောင်နေခဲ့တယ်။ တစ်ချိန်ကသူသည်အမှောင်နှင့်ညကိုချစ်ခဲ့ဖူးသော်လည်းသူမနှင့်တွေ့ပြီးသည့်အခါအရာအားလုံးပြောင်းလဲသွားသည်။ သူကပြောင်းလဲသွားတယ်။ နောက်ထပ်ခြေလှမ်းအနည်းငယ်ကျန်သေးတယ်။ သူကသူ့ကားနားရောက်နေပြီ။ သူကားပေါ်တက်တိုင်းသူမနှင့်အတူရေကန်သို့သွားသောခရီးကိုသူသတိရသည်။ ၎င်းသည်ကောင်းသောနေ့၊ သူ့ဘ ၀ ၏အကောင်းဆုံးနေ့ပင်။ သူကစက်နှိုးတဲ့ခလုတ်ကိုသော့ခတ်ပြီးတော့ဂက်စ်စက်ဘီးနင်းပြီးနောက်ဆုံးတော့အိမ်ကိုမောင်းတယ်။ သူမမပါဘဲအခြားနေ့တစ်နေ့ကုန်ဆုံးခဲ့သည်။ သူကားကိုရှေ့သို့မောင်းသွားသည်။ လမ်းသည်မမြင်ရသလောက်ဖြစ်နေပြီးသူနေမကောင်းဖြစ်ခဲ့သည်။ သူအိပ်ချင်သည်။ သူ့မျက်လုံးများကိုသူတို့ကိုယ်တိုင်ပိတ်လိုက်သည်။ တက္ကစီခေါ်တာပိုကောင်းလိမ့်မယ်လို့သူထင်ခဲ့တယ်။ ရုတ်တရက်ဆောင့်ကြောင့်! ထို့နောက်ဖန်ခွက်ကွဲသံ။ သူသည်ဒုနှင့်ဒေးကိုဆွဲထားသည်။ သူမလှုပ်ရှားနိုင်ခဲ့ဘူး။ သူကသူ့ကိုစွန့်ခွာသွားသလိုခံစားရတယ်။ သို့သော်အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့်ဤအရာသည်အဆုံးမဟုတ်ဟုသူ့အားထင်ပုံရသည်။